Değişken Güzellik Anlayışı

İnsanların yargıları tarih boyunca pek çok kez değişmiştir. Bütün zamanlarda ve bütün toplumlarda insanların cinsel plan­da neyi yada neleri “güzel” diye yargıla­dıkları genel çizgileriyle ve belli başlı birkaç örnekle sergilenebilir.

Özellikle kırsal kesimlerde yaşayan ve işgücüne gereksinim duyan erkeklerin, sözgelişi iri-yarı, güçlü kuvvetli, toplu kadınlardan hoşlandıkları bilirten bir gerçektir. Oysa bir kentli için bu tipe uygun bir kadın hiç de “güzel” sayılmaya­bilir. Zira kentlilerin köylülerin tersine inceliği yeğledikleri, beğendikleri bilinir. “Bir dirhem et bin ayıp örter” anlayışı kentte, kentıerin egemen olduğu gelişmiş toplumlarda çoktan geçerliliğini yitirmiş­tir. Oralarda, tersine, etin fazlası ayıptır.

Belirtelim ki kentli ve köylülerdeki bu güzellik anlayışındaki farklılık salt çağımı­za özgü bir olgu değildir. Ekonomide tarımın başıçektiği, kırların, köylerin asıl yerleşim birimi olduğu uzun Orta Çağ boyunca ya da Doğulu toplumlarda “şişmanlık” gözde iken, kent devletlerinin egemen toplumsal örgütlenme biçimi olduğu Antik Çağ’da ise güzellik ölçütü “incelik”di. Örneğin, Helenler için ideal kadın vücudu Mısır’ın rakkaselerininki gibi olmalıydı. Yani ince uzun, ince belli, çıkıntısız kalçalı, gonca göğüslü ve geniş omuzlu. Asya toplumlarında geçerli olan etine dolgun, koca göğüslü, kocaman karınlı, yaygın kalçalı kadınlar Helen toplumunda ancak küçümseniyordu.

Güzellik anlayışını belirleyen bir başka etken de kişilerin toplumsal statülerini vurgulama kaygılarıydı.Örneğin bir za­manlar “süt gibi beyaz tenli” olmak kadın için en başta gelen güzellik ölçütlerinden biriydi. Çünkü bu, kadının tarlada güneş altında çalışmadığının bir kanıtıydı aynı zamanda. Böylesi kadınlar toplumda ender olduğu için de büsbütün çekici geliyorlardı. Günümüzde bu anlayışın tam karşıtına dönüşmesi de raslantı değildir. Çünkü bronzlaşmış bir ten yine bir toplumsal statü ifadesi, kadının denize gitmeye, güneşte yanmaya zaman ve para ayırabildiğinin göstergesi olmaktadır. Gü­zellik, uyarı ve toplumsal konumu vurgu­lama kaygılarıyla içice geçmiştir.