ÇOCUKLARDAKİ AŞIRI HUYSUZLUK

Aşırı huysuzluk nöbetleri, size büyük sıkıntı verebilirse de, çocuğunuzun gelişmesinin bu aşamasında, normaldir. Hiç aşırı huysuzluk nöbeti geçirmemiş küçük bir çocuğa çok en­der rastlanır. Bu “nöbetler”, çocuğun büyüme sürecinin ve bağımsızlığını dile getirmesinin, normal bir parçasını oluşturur.
Çocuğun çevresindeki dünyayı keşfetmesine fırsat vermek önemlidir; ama kendi güvenliği bakımından bazı sınırlar koymak da gerekli­dir. Bu da, aşırı huysuzluk ve öfke nöbet­lerine yol açabilir. Doğal olarak her şeyi araş­tırmaya meraklı olacaktır ve anlayamadığı sı­nırlamalardan öfke duyacak, engellendiğini hissedecektir.

Bunun yanı sıra, hâlâ, boyunu aşan işleri yapmaya kalkıştığında kolayca başarısızlığa düştüğü, düşkınklığına uğradığı bir yaştadır. Yorulduğu ya da acıktığı zaman da, aşın huy­suzluk ve öfke nöbetleri geçirebilir. Çocuğu­nuzun öfke nöbetlerine neyin yol açtığını an­lamaya çalışın; sonra da, bu tür durumlarla karşı karşıya kalmasını, elinizden geldiğince önleyin.

Çocuğunuz sözgelimi, başka bir çocukla oynarken ya da bir mağazada alışveriş yap­tığınız sırada öfke nöbetine kapılabilir. Bu durumda onu oradan uzaklaştırıp, bir oyunla ya da bir oyuncakla dikkatini başka yere çekme­ye çalışın; işe yaramazsa, sakin kalmaya özen gösterip, öfke nöbeti yatışana kadar bekleyin. İçini rahatlatarak güven vermenin, okşayıp sevmenin de yardımı olacaktır.

İki yaşlarında çocuğunuz apansızın son de­rece utangaç bir “kişi” olup çıkar; yanı başı­nızdan ayrılmaz; hattâ eteğinize, pantolonu­nuza yapışır. Birkaç ay önce bir arkadaşın evinde oynarkan bıraktığınız zaman sevinerek kaldığı halde, apansızın, yanından ayrılıp da odadan çıktığınızda avaz avaz haykırmaya başlayabilir. İçinde bulunduğu yaşta, bu da normal bir şeydir ve kaygılanmanız gerek­mez.